Herbarz Polski. Czesc I. Wiadomosci Historyczno-Genealogiczne o Rodach szlacheckich Publication: Wydali Adam Boniecki i Pozostala Rodzina W-wa, Sklad Glowny Gobethner i Wolff w W-wie, 1913 Citation Details: Tom XVI, strona 250 Date of entry in original source: 1913 Text: ..., mial syna Aleksandra, knonika kujawskiego i lowickiego, kantora kruszwickiego i kanonika gnieznienskiego 1645 r., kantora gnieznienskiego 1648 roku i kanonika krakowskiego 1659 r., zmarlego 1689 r. Aleksander Magnuski zm. 1689 r.
Note: Aleksander Magnuski zm. 1689 r.
Note: Tom XVI
Source
Teki Dworzaczka Publication: Biblioteka Kornicka w Poznaniu http://teki.bkpan.poznan.pl/ Citation Details: 10610 (Nr. 63) 1680 Date of entry in original source: 1680 Text: N. Wojc. Proszyński, admin. wsi Złotkowy X. Aleks. Magnuskiego kan. gn., krak., wrocł., łowic. (f. 89v) Grodzkie i ziemskie > Konin
Magnuski Family Genealogical Society Publication: http://www.magnuski.org/ Date of entry in original source: 26 March 2005 Text: Aleksander Magnuski-141 Canon of Gniezno, Kraków, Łowicz and Włocławek. 1671 Owner of a parish in Imielo. Jan, born by Anna Podlewska, married to Katarzyna Studzienska, from Rawa region, had a son Aleksander, cannon of Kujawy and Lowicz region, chanter of Kruszwica region and cannon of Gniezno 1645, chanter of Gniezno 1648 and cannon of Krakow 1659, died 1689. Being a "deputat" (commissioner?) for the Lublin Tribunal 1681, sold Arciechow (Kor.; Zap. Lub. 59 f. 741). Podane za Magnuski Family Genealogical Society. Brak pierwotnego zrodla.
Note: Podane za Magnuski Family Genealogical Society. Brak pierwotnego zrodla.
Source
Herbarz Polski Kaspra Niesieckiego Publication: Wydany przez Jana nep. Bobrowicza w Lipsku, Nakladem i Drukiem Breitkopfa i Haertela 1841 Citation Details: Tom 6, strona 321 Date of entry in original source: 1841 Text: Aleksander Magnuski kanonik Gnieznienski, Krakowski, Kujawski, Lowicki 1671.
Source
Wlasciciele Imielna i Ich Dwory Publication: Artukul opublikowany na stronie Zwiazku szlachty Polskiej pod adresem http://www.szlachta.org/marchewka/imielno.htm Date of entry in original source: 27 March 2005 Text: Właściciele Imielna i ich dwory Parafia w Imielnie nie zalicza się do posiadających odległą metrykę historyczną. Czasu jej powstania należy upatrywać co najwyżej około połowy XV wieku. Wykrojona została z parafii grochowskiej, a jej opiece duchowej podlegały jedynie trzy ośrodki osadnicze. W miejscowości tej w pierwszej połowie XVI wieku znajdował się kościół, erygowany jako parafialny, ale ze względu na brak dostatecznego uposażenia dla plebana obsługiwał go proboszcz z Grochowa i dlatego traktowany był jako kościół filialny. W 1685 r. za sprawą Aleksandra Magnuskiego h. Adwaniec, kanonika gnieźnieńskiego, krakowskiego, łowickiego i włocławskiego, nastąpiła ponowna erekcja parafii i odłączenie tutejszego kościoła od świątyni grochowskiej. Całe terytorium nowej parafii stanowiły dobra dziedziczne kanonika, składające się ze wsie Imielno, Rdutów i Wilkowyja. On też ufundował w Imielnie nowy drewniany kościół parafialny, który funkcjonuje po dzień dzisiejszy. Zachowało się na nim pierwotne rozwiązanie storczykowej więźby dachowej, która wprawdzie jest zapóźniona jak na czas swego powstania, ale wystawia dla jej budowniczych świadectwo wysokiego kunsztu ciesielskiego. Ten sam warsztat ciesielski realizujący inwestycję sakralną, mógł być równie dobrze budowniczym siedzib pańskich w dobrach Imielno, z których aż trzy o rodowodzie XVIII wiecznym, przetrwały stulecie.
Sukcesorzy kanonika
Po śmierci kanonika w 1689 roku, jego dziedziczne dobra w nienaruszonym stanie pozostały we władaniu rodziny. W końcu XVIII wieku należały do Jana Magnuskiego sędziego ziemskiego gostynińskiego, a po jego śmierci do jego dwóch córek, których matka miała zapisane dożywocie na wsi Wilkowyja. Wdowa po Janie, Józefa z Modlińskich Magnuska powtórnie wyszła za mąż za Jana Gwalberta Żelisławskiego. Zaś jej córka Marjanna za przyrodniego brata ojczyma Antoniego Żeromskiego, którego matka Marjanna z Obarzanowskich była pierwszego ślubu za Ignacym Żelisławskim. Jeszcze w 1821 roku spadkobierczynie księdza Aleksandra, Marjanna z Magnuskich Żeromska i Józef Radzimiński w imieniu zmarłej żony Franciszki z Magnuskich i córki Adelajdy Radzimińskiej, upomnieli się o zapis zastawu na łąkach majątków Łanięta, Suchodębia i Lipin spisanego w 1673 r., przez Aleksandra Magnuskiego i ówczesnego właściciela tychże dóbr Józefa Staniszewskiego. Kolejnym właścicielem dziedzicznej fortuny został syn Antoniego Żeromskiego i Marjanny z Magnuskich, Władysław Piotr żonaty z Konstancją Bardzińską z Borysławic Kościelnych. W 1859 roku jego matka uszczupliła majątek, sprzedając Adolfowi Hentelmanowi wieś Wilkowyja, pozostającą jej dożywociem. Zaś sam Władysław Żeromski w kilkanaście lat później, pozbył się reszty dziedzictwa. Imielno z folwarkiem Rdutów przeszło na własność sąsiadów zza miedzy, Eugenii i Rajmunda Skarzyńskich herbu Bończa, właścicieli dominium Łanięta. Nowy nabytek nie należał zbyt długo do rodzinnego klucza. W latach 80-tych XIX stulecia sprzedano go Ryszardowi Skarzyńskiemu, ten zaś po kilkunastu latach rodzinie Witkowskich. Do 30-tych lat naszego wieku Imielno posiadał senator Puławski, żonaty z Wandą Czarnowską z Łęk. Ostatnim właścicielem dóbr przed 1939 rokiem był Jan Biernacki. Historia Imielna - fragment. Pelna tresc artykulu w zbiorach Marka Jacka Magnuskiego.
Note: Historia Imielna - fragment. Pelna tresc artykulu w zbiorach Marka Jacka Magnuskiego.
Source
Slownik Geograficzny Krolestwa Polskiego Publication: Warszawa, Druk "Wieku" 1883 r. Citation Details: Vol XVa, strona 534 Text: Grochow 1.) wies, powiat kutnowski. Wies szlachecka, posiadala juz na poczatku XV wieku kosciol parafialny pod wezwaniem swietego Tomasza. W roku 1520 istnieje jeszcze drugi kosciol filialny, we wsi Imielno. Pleban utrzymywal dwu kapelanow dla obslugi kosciolow. Dziesiecine ze wszystkich rol we wsi dawano plebanowi. W roku 1685 arcybiskup gnieznienski Stefan Wydzga odlacza kosciol w Imielnie i ustanawia tam oddzielna parafie, ktora roku 1686 uposaza ksiadz Aleksander Magnuski, fundator stojacego tam dotad kosciolka drewnianego.
Source
Arcybiskupi gnieźnieńscy, prymasowie i metropolici polscy od roku 1000 aż do roku 1821 Publication: Nakładem i czcionkami drukarni Kuryera Poznańskiego. Poznań 1891 Citation Details: Ksiądz Kanonik Alexander Magnuski Date of entry in original source: 1891 Text: Strona 79 Aleksander Magnuski, kanonik gnieźnieński, kujawski i łowicki na dziesięcinach z Niedźwiady Strona 234 Reverendissimorium et Adm. RR. DD. Nikolai Sławieński Cancellarii, Alexandri Magnuski, Alexandri Bykowski...... Strona 289 Tych tedy ich mościów proszę na Exekutorów: Xiążę Imć Konstanty Wiśniowiecki, Woiewoda Bełzki, Imć Pan Chodorowski Krzysztof, Podkomorzy Lwowski, Imć Pan Alexander Chodorowski, Stolnik Lwowski, Imć Pan Tomasz Karczewski Podczaszy Sanicki, Oboźny Woyskowy, JM. X. Alexander Magnuski, Gnieźnieński Kanonik......
Source
Księgi grodzkie sieradzkie Citation Details: k. 322v Date of entry in original source: 1639 Text: bracia: Andrzej Magnuski, Aleksander Magnuski (ksiądz) ich ojciec Jan Magnuski (podstarości płocki) rezygnują z części dóbr Magnusze... Quality of Data: wiarygodne
Source
Księgi grodzkie sieradzkie Citation Details: k. 416v Date of entry in original source: 1640 Text: Jan Magnuski, jego ojciec Jan Magnuski (podstarości płocki), jego bracia Aleksander Magnuski (ksiądz kanonik), Andrzej Magnuski, rezygnuje z części dóbr Magnusze... Quality of Data: wiarygodne
Individuals
20
